Müslüman İçin Modern Yaşam Kılavuzu

  Vücudunun geri kalanı donarcasına üşümesine rağmen ellerini sıcak tutan logolu bardağı sıkı sıkı tutuyordu. Limonlu çayı idareli kullanmak adına yudum yudum içmeye devam ederken bir yandan da sokak ortasında bir şeyler içtiğini kimse görmesin diye bardağı saklamaya çalışıyor ve koşar adımlarla yatsı ezanından önce camide olmak istiyordu adamın biri. Neden sonra bir garip adam fark etti yolun kenarında, üzerindeki giysi bu soğuk havaya hiç de uygun olmayan.

Adamın Biri: Selamun Aleykum
Bir Garip Adam: Aleykum Selam verahmetullah
Adamın Biri: Çay içer misin kardeş? (elindeki çayı uzattı kardeşine)
Bir Garip Adam: Sen içiyordun ama?
Adamın Biri: Olsun, sen içersen daha iyi hissedeceğim. (Bunu söylerken içinde bir ısının yayıldığını hissetmişti.)
Bir Garip Adam: Demek istediğim başkasının ağzından içemiyorum ben.

Adamın biri öncekinden de çok üşüyordu şimdi. Bir şey demedi. Diyemedi. Ne diyebilirdi ki. Çay da soğumuştu zaten. Soğuk çay mı olurmuş? Aystiyi şadırvana dökmeye üşendiğinden olduğu gibi çöpe attı logolu bardağı. Camideydi şimdi. Her şeyi dışarıda bırakmıştı. Yani, normal yaşamı. Bir normal hayatı vardı çünkü, bir de dini hayatı. Dini hayatı en güzel şekilde yaşarken normal hayatından da geri kalmamalıydı, böyle öğrenmişti büyüklerinden. Az sonra bir garip adam da gelmiş hemen öndeki safta namaza durmuştu. Bu durum çok dokunmuştu adamın birine. Neticede adamın biri önce gelmesine rağmen bir garip adam ondan önde namaza durmuştu. Adamın biri daha önde olmalıydı aslında, en önde. Neyseydi, boşvermişti. Camide oturduğu müddetçe ve dahi namazda, yarının planını yapmış böylece vakitten tasarruf etmişti. Vakit önemliydi onun için. Yine de dünyadan haberdar olmadan uyuyamazdı tabii. Artık uyuyabilirdi, uyudu.